مقایسه میزان رضایتمندی دانشجویان دندانپزشکی نسبت به رشته تحصیلی خود در مقطع علوم پایه و بالینی

سابقه و هدف: رضایت دانشجویان به عنوان ارکان اصلی دانشگاه باعث افزایش کارایی شده و باید در صدر برنامه ریزی های آموزشی قرار گیرد. رضایت مندی دانشجویان نشانگر مؤثر بودن تمام حیطه های آموزشی از لحاظ علمی، عملی بوده و به مجموعه ای از احساسات سازگار و ناسازگار فرد نسبت به رشته تحصیلی اطلاق می شود. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی در نیمسال دوم 90-89، به روش سرشماری ،پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته که روایی و پایایی آن تأیید شده بود، بین 160 دانشجو در مقطع بالینی و علوم پایه توزیع شد. سؤالات شامل دو بخش زمینه ای و مرتبط با رضایت مندی بود. سؤالات رضایت مندی در زمینه علل انتخاب رشته و علل علاقه مندی به رشته بوده و به روش 5 درجه ای لیکرت طراحی شد. نتایج به آنالیزهای آماری تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: 91/3% دانشجویان مطرح کردند که در صورت شرکت مجدد در کنکور سراسری رشته دندانپزشکی را انتخاب می کردند. بیشترین علل انتخاب رشته، برتر بودن آن در سطح دانشگاهی بود. شایع ترین و ناشایع ترین علل رضایت مندی موقعیت اجتماعی و تشویق سیستم آموزشی بود. بیشترین میزان رضایتمندی، در دوران علوم پایه مشاهده شد. نتیجه گیری: دانشجویان در مقطع بالینی نسبت به علوم پایه رضایتمندی کمتری نسبت به رشته تحصیلی خود داشتند که نیاز به کمی تأمل و بررسی دارد. نقش دانشگاه و تشویق سیستم آموزشی تأثیر کمی در رضایتمندی داشته که بررسی بیشتری را می طلبد.